Vroeg in de morgen arriveerden we bij de zaal. Rick was er al, die had zo ongeveer drie dagen gecampeerd in de zaal voor het opzetten van het Lustrum Kilogame La Notche Triste. Best een grote tafel!
Ook de miniaturen mochten er zijn. 1200+ Azteken en 300+ Spanjaarden in alle soorten en maten.
Langzamerhand druppelden de spelers binnen en gingen aan de koffie (met appeltaart natuurlijk).
Rick begon aan het volgende stadium: het maken van de ochtendmist die uit het meer opsteeg.
Dara gebruikte hij bakjes droogijs voor met een scheutje heet water.
Je zou zweren dat de mist van het meer naar de stad rolde.
Eerst wilden we de gordijnen dicht doen om het ook donker te maken, maar dat werd erg moeilijk met lezen van tabellen en dobbelstenen.
Het overvloedig gebruik van droogijs leverde enige fee-erieke plaatjes op en bracht de toeschouwers in de juiste stemming voor de briefing.
Tenochtitlan 1520: na een succesvolle campagne heeft Cortez het Azteken rijk onderworpen en de hoofdstad veroverd. Helaas durven de Indiaanse hulptroepen niet in de buurt van de hoofdstad van de Azteken te komen, en wordt de belegering van de Spanjaarden steeds nijpender. Bovendien rommelt het in het opperbevel: Hernán Cortés, Pedro de Alvarado en Pánfilo de Narváez vertrouwen elkaar voor geen Spaanse dubloen. De eerste die in Spanje terugkomt met goud kan Mexico claimen en een fikse beloning van de Koning tegemoet zien. Als ze tenminste de terugtocht overleven!
Met wederzijds wantrouwen maar ook met gezamenlijke noodzaak besluiten de Spanjaarden ‘s-nachts uit te breken naar de vlakte waar hun Indiaanse bondgenoten zijn gelegerd. Daar zijn ze veilig voor de Azteken. Indien ze tenminste voldoende soldaten overhouden om gezag uit te stralen naar hun bondgenoten, anders zou dat nog wel eens fout kunnen gaan.
De Spanjaarden probeerden te ontsnappen in teams van 6 figuren, waarbij de 3 generaals paarden hebben voor hun troepen en de rest moet lopen. (Of varen natuurlijk).
De spelers gingen er meteen vol in. Generaal Rob K. besloot tot zijn favourite tactiek: vol gas!
Langzamerhand werden de Azteken wakker. Daarin geholpen door het gebruik van musketten door de Spanjaarden. Ed Cortez, Hans de Alvarado en Rob Narvaez gingen voorop.
Enkele luitenants van Cortez staken de koppen bij elkaar en besloten een vlot te bouwen van kano’s en de langzamere weg buitenom te kiezen.
Initieel boekten de generaals te paard goede voortgang. Maar het herhaald chargeren van Azteken en het beschoten worden vanuit voorbijvarende kano’s eisten hun tol.
Ed Cortez nam de dam en chargeerde iedereen die in de weg stond. Door de omstandigheden gedwongen werkte hij samen met Hans.
Rob en zijn luitenant Cees waren hun paarden kwijt (daar hadden ze kanalen mee gedumpt om over te steken en besloten alle goud te kiepen en stilletjes weg te varen in een gestolen kano.
De mist kolkte en maakte het zicht nog moeilijker.
Langzamerhand waren alle paarden gesneuveld. Op dat moment werd de opmerzaamheid van de Azteken getrokken door de arrivee van een vloot.
Luitenant Dick trok flink de aandacht met zijn katamarans uit indiaanse kano’s met goudschatten en Spanjaarden erin.
Flink afgeleid door de kano’s bood dit een nieuwe kans voor de Generaals in het nauw op de dam. Met hernieuwde energie stortten ze zich in het gevecht.
Helaas de generaals sneuvelden in een hagel van javelins. Alle generaals? Neen! Rob Narvaez dumpte armour, goud en wapens en wist met een sprint de laatste verbaasde indianeneenheid te passeren en haalde als eerste Spanjaard de veilige overkant. In zijn eentje en in zijn onderbroek, maar ongedeerd, met een goudstuk tussen z’n tanden. Score 1 punt. Cees volgde en verloor nog een man, maar wist met twee man en twee onderbroeken te eindigen: score 2 punten.
De vloot ging door. Alle spaanse teams zaten op 50% verliezen, maar de kisten goud bleven in de boten totdat alle spanjaarden dood zouden zijn. Op de dam en op de eilanden lagen inmiddels meer dan 20 kisten goud langs de kant van de weg, gedumpt door vluchtende Spaanse teams. Uiteindelijk wist het flottielje de aanvallen af te slaan en te landen: score 23,23, 24 en 25.
Ed ging in de herkansing: Het neefje van Cortez vertrok met een eenheid cavalerie en dit wist hij handig gebruik te maken van de verwarring: score 45 punten.
Nadat we het spel hadden beeindigd kreeg Rick een welverdiend applaus en een kado bijdrage aan zijn volgende demo: een Japanse Chi-Ha tank. Een geslaagde lustrum kilo game!
Om 14.30 begonnen we met opruimen van de honderden miniaturen en alle gebouwen. vele handen maken licht werk.
Er was nog voldoende tijd voor wat napraten en een spelletje Muchkin Role-Playing.
Een kaartspel voor makkelijk tussendoor. Maar met heel veel lol.
Ook hier had Rob K het niet gemakkelijk, toen hij in de eerste ronde de twee krachtigste monsters trok. En ook hier wist hij stilletjes weg te sluipen.
Erwin en Peter H. besloten zich in alle stilte te onttrekken aan het feestgewoel.
Zij vochten een eerste wereldoorlog slag uit tussen de loopgraven.
Zo te zien hadden ze ook wel wat droogijs kunnen gebruiken als rook.
Erwin brak voor het eerst in zijn carrier door de linies. Zunne grote doorbraak Jonge!
Peter had als excuus dat de voetstukjes van zijn eenheden nog niet waren geschilderd. Tja, dan weet je van te voren hoe het afloopt: een overwinning voor le boche.
Om 1730 vertrokken we onder de bezielende leiding van onze voorzitter naar de stam-Chinees voor de traditionele Lustrum maaltijd. Deze traditie heeft de barbeque in het Delftse Hout vervangen, waar we meestal met z’n allen onder een afdakje stonden. Ook deze avond regende het.
Na een korte inleiding van de voorzitter werd de rest van de maaltijd doorgebracht met napraten, voorpraten, doorheenpraten en een smakelijk doch voedzame maaltijd.
Tot volgende week!
Hero
Recent Comments