Speldag 29 september: Low tide at Gettysburg, Race to the Rhine en Backstabbing Diplomacy.

Op de 5e zaterdag van de maand werd er zoals regelmatig op die data een speciaal evenement uitgevoerd. Dit keer zelfs 2. Michel had een derivaat van de slag bij Gettysburg voorbereid met Fire & Fury regels. Cees en Marcel schoven aan. De gezamenlijke legers waren precies genoeg. Dat is teamwork logistics!

Vanwege enige miscommunicatie in de Zuidelijke linies besloot Buford de kans te pakken en te kiezen voor een voorwaartse verdediging. De hightide of the confederacy werd een low tide voor Cees.

Michel en Marcel drukten de Noordelijke linies ver naar voren. Zover naar voren dat de Zuidelijken niet alleen het stadje nooit hebben gezien, maar zelfs problemen kregen met ruimte om op te komen en te deployen.

De Noordelijke linies (inmiddels op de heuvels die de Zuidelijken zouden moeten hebben) groef zich in met de steun van artillerie.

De enorme massa Zuidelijke Infanterie liep dood op deze sterke verdediging.

Leuk weetje: deze 15mm Zuidelijken zijn gesculpt (en geschilderd) door Marcel!

Zo’n 5 jaar na aankoop besloot ik Race to the Rhine van Phalanx Games te proberen.

Ik had het gekocht vanwege z’n unieke onderwerp. De drie spelers spelen Montgomery, Bradley en Patton en een ieder wil als eerste bij de Rijn aankomen. Dat betekent behalve gevechten vooral een enorm probleem om voedsel, ammunitie en brandstof bij elkaar te krijgen. En de Duitsers worden gespeeld door het spelsysteem en je conculega’s die je met veel plezier een Duitse eenheid in de maag splitsen.

Je speelt met corpsen (3 of 4 afhankelijk van de generaal) dus het lijkt een eenvoudig spel. Corpsen zijn de grote vierkanten houten blokjes op de foto. Winnaar is degene met de meeste medailles, en die win je door het bevrijden van specifieke steden, het verslaan van vijandelijke eenheden en het helpen van burgers met honger.

Kaarten die je trekt kunnen extra ammo of brandstof zijn, maar ook een Fallschirmjaeger Divisie. Dat maakt het trekken van kaartjes uit het eigen of het vijandelijke deck een spannende geschiedenis.

En als je dan je vrachtwagens (in concurrentie met je collega’s gekregen) aan het rijden hebt om logistiek af te leveren, splitst je collega je een Duitse counterattack in de maag die de boel opblaast. Montgomery heeft een logistiek voordeel, maar moet een rij kanaalhavens met Duitsers verslaan. Bradley heeft een breed front maar gaat in de tweede helft last krijgen van lange aanvoerlijnen en Patton kan door slim te spelen enorme stukken veroveren maar is eigenlijk afhankelijk van het veroveren van voorraden van de Duitsers om dat te kunnen volhouden.

Als je de regels kent duurt het spel plm 1.5 uur. Het spel is goed in evenwicht. We hebben twee keer gespeeld en Bradley won twee keer met een haar verschil.  Verdict: briljant spel met onverwacht diepe tactische besluiten. Wel spelen met drie spelers. Die komt nog vaker uit de kast!

Frits kwam brunchen, want hij moest daarna aan de bak om te helpen bij de grote For Reign and Ruin slag.

De slag was niet alleen een grote verzameling tin van verschillende rassen, maar in de regels was een persoonlijkheidstest opgenomen voor alle deelnemers. (Meer hierover in een separaat item op deze website).

Core en reserve was natuurlijk Hans zijn almaar groeiend rattenleger. We krijgen langzamerhand het idee dat ze zich autonoom voortplanten.

Een beetje als Tribbles zal ik maar zeggen, voor de oudere jongeren onder ons.

Aan de start van de slag was het tevens de tijd om verbonden te sluiten, die daarna even hard konden worden verbroken. Diplomatie bij Orcen, Dark Elves en Ratten is immers gedefinieerd als de wachttijd om in positie te komen voor een backstab.

Uiteraard waren er de nodige fraaie eenheden op tafel te zien. Ook hier geldt dat mass battles eigenlijk leuker zijn in een kleinere schaal dan 28mm.

Al snel ontstond er een enorme furball op tafel waarin niet alleen eenheden links rechts en center werden aangevallen, maar ook allianties sneuvelden als ijsblokjes op een gloeiende plaat. Het vechten tot de laatste bondgenoot werd tot kunst verheven.

Qua persoonlijkheden zag je wel patronen ontstaan. Matthijs probeerden een overwinningsdans en Jur kon nergens wat aan doen.

Voor geknutsel was deze week geen tijd. Tot volgende week!

Comments are closed.