8 februari nadert……………………………………………….
De dagen marcheren gestaag stampend, doch onverbiddelijk voort. Ik moet nog zoveel doen. 
Terwijl de doorgewinterde professionals Hans en Dick al weken aan hun tafel werken en nu in het stadium zijn beland, waar zij met een onverschrokken vastberadenheid grassprietje voor grassprietje in de grond bevestigen, precies zoals deze er in de meidagen van 1940 ook bijstonden, is hun wonderschone Gametafel zijn voltooiing nabij.
Ik, groener dan groentje zal mij dit jaar voort het eerst, in het openbaar, in de grote mensen wargamewereld gaan begeven, met een live uitvoering van Marcel’s Miniaturenhoekje.
Hoog tijd om aan wat voorbereidingen te beginnen.
Na een aantal dagen vrij nutteloos achter mijn bureau te hebben gezeten, besluit ik mijn figuurtjes te voorschijn te halen en op tafel uit te stallen. Zo ben ik in ieder geval iets aan het doen en krijg meteen een aardig beeld van wat ik heb.
Het zijn er best veel. Mijn creaties een tijdje aanschouwend word ik overvallen door een politiek incorrecte en totaal niet goed te praten vlaag van megalomanie.
Verheerlijkt bedenk ik mij hardop dat ik op een bepaalde manier eigenlijk hun Godheid ben.
“Bewijs dat maar!” Wordt mij onmiddellijk toegeschreeuwd door de tinnen menigte op tafel.
Dat heb ik weer; probeer ik eens wat figuurtjes te maken, ontpoppen ze zich meteen als fundamentalistische Atheïstische huftertjes.
Ontgoocheld besluit ik dan maar een kop koffie te gaan halen, om onderweg naar de keuken tot de conclusie te komen dat ik mijn pillen weer eens vergeten ben in te nemen.
Wordt vervolgd (door Marcel)
O leuk, die Authenticards!