(Ik heb besloten om de foto’s dit jaar is in te delen volgens de thema’s: PRODUCTEN!, WOW! en PARTICIPATIE! Zoals gebruikelijk is de keuze en de beschrijving van het gebodene volledig mijn schuld, subjectief, ongesponsord en voor geen reden vatbaar: veel plezier!)
Laten we wel wezen: als je niet zo stupide bent om op een dag heen en weer te vliegen naar Salute en je relaxed een hotelletje pakt, kun je op een dag van 10.00 tot 17.00 best een uur of 4 aanschuiven bij een spel. Deel 3 van onze reis bevat spellen die ons opvielen door hun participatiecomponent, en in een paar gevallen ook door de spelleider 🙂
In willekeurige volgorde:
Petra’s favouriet: Formula Minion, waar je drie rondes moet volhouden, en je de FART gun kunt gebruiken.
Running the Guns, waar je in miniatuur het beroemde Royal Tournament kunt naspelen.
De winnaar die z’n kanon als eerste binnenbrengt wint de prestigieuze Brickwood Trophy.
Een Star Trek spel wat zich afspeelt in de corridors en op de brug van de Enterprise.
De blauwe dingen zijn camera’s. Alle scenes in het avontuur worden letterlijk opgenomen en vertoond op de beeldschermen.
En natuurlijk ontbreken de hoofdpersonen niet.
Malifaux speelde in een moeras (met aangrenzend een circus).
Dead Earth Games bracht een gesloopte cathedral mee voor Post Apocalyptic Skirmish.
Avalon Hills Boardgame was omgebouwd tot een participatie Operation Overlord.
Moderne skirmish in het midden-oosten.
Little Wars Australia kwamen met Mau Rakau, de Maori Wars. Een soort Dux van Maori tegen Maori.
Deze tafel sprong er ook uit, maar is participatie. The Loughton Strike Force kwam met de Russo-Finnish War 1940.
Met Chain of Command regels en prachtige modellen.
Tot aan een ingevroren schip in de rivier.
Empire of the Dead knokte het uit in een Victoriaanse tuin.
Saga was te spelen op meerdere tafels.
In dit scenario speelden de Revenants. Ondode dark age warriors.
Deze manier introduceerde de fraaie Fireforge figuren op een tamelijk koude winterdag.
Heeft toch wel wat zo’n sneeuw tafel.
Het knallende participatiespel met de meeste eenheden per vierkante meter waren de Fantasy slagen. Deze begon al aardig.
Maar tegenover deze was het kansloos. Op deze tafel stond de scenery op de voetstukken van de troepen.
In her Majesty’s name speelden in de straten van Londen met kleine warbands.
En de nieuwe regelset “The Chicago Way” (Great Escape Games) recreeerde een aanslag op de broer van Al Capone.
Schuiven met bootjes is altijd leuk. Het bijzondere aan deze bootjes is dat ze MDF bouwdozen zijn.
Kijk maar eens goed naar deze opname.
Net als Zombies komen Martianen geregeld opdraven in spellen. Er waren er verscheidene. Hier de Fighting Steam variant van Southbourne Tabletop and Boardgamers. Zie je de driepoten lopen?
Deze sprong er uit in vorm en sfeer. Maar ik ben compleet kwijt wat het was.
De Continental Wars Society nam je mee naar de aanval van Garibaldi op de Termini poort van Palermo: “Con La Baionetta!”
The Skirmish Wargame Group brachten Stop-motion Skirmish met Griekse Helden. “It is a large monster.” “Good, bring it On!”
Voor moderne slagen is 6mm of 3mm toch een prima maat. Dan heb je tenminste wat manoeuvre ruimte.
Brave Little Belgium van onze collega’s van TSOA.
40K was ook present, dit keer op Mars.
All Quiet on the Martian Front, maar dan wel tijdens de invasie op aarde.
De introductietafel voor de “Blood Eagle” regels door The Ministry of Gentlemanly Warfare.
Een fantastische vondst : een oost-europese begraafplaats als speltafel!
En over demonen gesproken: Infernal van Wartorn Games rond een prachtige cathedraal.
Mechs zijn terug: deze grote tafel voor Firestorm Planetfall bijvoorbeeld.
Zowel de stad als de basis prima gebouwd in 10mm.
Van welke serie was de Mystery Bus ook al weer?
En wie staan daar in de dungeon?
Frostgrave was er als spel en op verscheidene stands als excuus voor de koop van scenery. Deze holle berg bevatte een Evil Overlord Lair, die er lekker warmpjes bij zat terwijl de helden buiten wintertenen kregen.
Wel hele fraaie wintertenen. Scenery en begroeiing waren zo koud dat de rillingen over je rug liepen bij het kijken.
Een autosloperij met een batmobiel.
Aan de voet van een werkende vulkaan met een stromende verlichte lava rivier.
En naast een race track met een duidelijk herkenbare gamemaster. De Bexley Reaper Wargaming club pakte uit met de Battle of Mount Maerzan.
De Sons of Simon Montfoort hergebruikte het terrein van vorig jaar volledig onherkenbaar in The Northwest Frontier.
Het redden van een Prins in Afghanistan. Duidelijk Stiff Upperlip material.
En een trein met machinegun! What’s not to Like?
Voor mij het hoogtepunt van participatie was “Stop the Truck” van de Sheffield Runelords.
De spelleider had elke deelnemer bij de keel, en het gejuich en gelach was van verre te horen. De tankwagen staat stil op het board en de andere wagens rijden er omheen, terwijl het hele zooitje 50 mijl per uur rijdt.
De spanning was af te lezen op de gezichten van de spelers, die speelden met schaal 1:24 scratchbuild auto’s en figuren.
“Hey you: To the Left?” “Yes Sir!” “Ok. You are crushed between the tanker and the car!” “Can I have another Car please?” Een genot om bij te kijken en de hele dag druk.
White Hart Wargamers brachten aireal warfare met Sidewinder. De modellen zijn wat oversized, maar de boel ziet er gelikt uit.
Uiteraard werd er team Yankee gespeeld. Ik zag ook veel mensen met dozen lopen.
Deze Mexicaanse mijnheer speelde Crush the Kaiser regels in een treinoverval scenario.
Een prachtig skirmish verhaal met luid gelach. Dus spelplezier zat wel snor.
De traditionele “Hammers Slammer” fight mocht niet ontbreken.
Dit keer in 15mm. Objective was het veroveren van het power station.
Moderne skirmish in een 4Ground woestijndorp.
Een zeer fraaie SciFi tafel. Figuren en aankleding top-notch!
Ook Batman was op verscheidene plaatsen te bewonderen. Hier laten ze in ieder geval goed zien hoe hoge gebouwen een fraai speelveld kunnen opleveren.
En hij staat zoals het hoort op een Gargoyle.
Er werd druk gespeeld rond de “Happy Panda Noodles” .
En schepen doen het natuurlijk altijd goed.
Er waren weinig reenactors. Deze Imperial Space marine trok duidelijk de aandacht van de blonde voorbijgangster.
En deze Fransman poseerde graag zijn standen voor Petra. Zo’n musket ziet er toch anders uit met de monding op je neus.
Natuurlijk zijn er ook nog steeds “flats”. Deze diorama’s zijn er elk jaar en ze blijven mooi.
En Jimmy laat nog weten, dat alle bezoekers aan Salute verplicht een beertje moeten adopteren bij de “Help for Heroes” stand. Wel graag een hapje in de tas voor de weg naar huis.
Hopelijk hebben jullie genoten van het lezen van de reportage. Ik ben blij dat ik maandag vrij heb genomen, want al tellend, hebben me de foto’s editen en de website me toch al snel zo’n 11-12 uur gekost.
Tot ziens!
Comments are closed.