Omdat ik ‘s-ochtends om 0830 bij de kapper moest zijn reden we meteen door naar Delft en kwamen even naar negen in een nog lege zaal aan. Voor tienen was daar rap verandering in gekomen.
Na het afleveren van de bestelde club shirts kan een zekere uniformiteit worden waargenomen in het kleedgedrag. De Voorzitter gaf uiteraard het goede voorbeeld. Voor wat betreft Ed is het duidelijk: hij moet een reincarnatie van Scotty zijn. Hij is namelijk geen vrouw en overleeft de meeste spellen, dus Uhura en een generieke Redshirt kunnen niet. No nog een Schots accent Eh Laddie!
Ook Jos ws in clubkleding, maar dan van de vorige generatie. Merk op dat het embleem vroeger rechts gedragen werd en nu links. Is er sprake van een rechter en linkervleugel in het Murphy’s Politiek spectrum? Jos doodde de tijd tot het begin van sessie Shadows of Brimstone met het plakken van voetstukjes.
Terwijl “Oh, Shiny it must be mine!” Ed zijn pakketje kwam uitpakken, voor hij aan z’n rollenspel begon.
Een sneak-peek: Ottomanen voor Sharpe Practice 2.0
Bernhard, Hans, Evert en Rick gingen naar de zon en down memory lane met oudheid en WRG regels. Aan de opstelling te zien dacht ik dat ze wel een timmermansoog hadden.
Maar dichterbij bleek dat ze smokkelden. Alles stond letterlijk kaarsrecht in het gelid.
Paarden, strijdwagens, olifanten, voetvolk: alles stond te trappelen tot de fluit ging voor de eerste beurt.
Na een paar ronden pinkte Evert een traantje weg, het kan ook de stofwolk van de galopperende paarden zijn geweest.
Die daarna door de Zeiswagens van Rick werden verwerkt tot hondenbrokken.
Olifanten en kamelen blijven toch een goede reden om weer eens oudheid te gaan spelen. Ik heb inmiddels mijn 15mm Indiase leger maar weer eens uit het vet gehaald.
Jan, Dick en Mirjam speelden het volgende scenario in een korte campagne in WO 2. De overlevende troepen schuiven naar het volgende scenario. Jan had niet heel veel meer.
Terwijl Dick en Mirjam nog tanks en verse infanterie konden opvoeren.
Figuren waren 20mm en de regels Chain of Command.
Nadat Michel was gearriveerd met enige bombarie (daarover later meer) kon de tafel Shadows of Brimston beginnen. Dit keer met een gelegenheidsparty, die besloten een wat groter scenario te spelen.
Toen ze deze onheilspellende heer tegen kwamen ontstonden er wat bedenkingen of het scenario geschikt was voor level 1 spelers.
Dat wed alleen maar erger toen de volgende encounter werd getrokken.
Dit voorbeeld van trans dimensie indigenous wildlife noopte de party schielijk een tactische frontverkorting door te voeren. Ze holden terug naar het dorp. Waarop eet dat monster eigenlijk de bandieten niet op?
Matthijs was weer present voor z’n role play Runequest campagne.
Hier en daar moest nog wat worden opgezocht, hetgeen enige spanning voor de spelers meebracht. Het verhaal van de dag staat zoals altijd in de comments. Bedankt Matthijs!
Ik probeerde met decals schotse rokjes te maken. Gooide de Micro Sol om en besloot dat Petra ze ging schilderen. Daarna ging ik verder met het plakken van AWI Britten. Marcel keek wantrouwend op vanwege zijn koffiebroodje, maar verder ging alles goed.
Na het basen van zijn Zulu’s ging hij nu verder met Engelsen en tros in 6mm voor Rorke’s Drift.
Petra deed net of ze vrolijk was en begon aan haar favoriete karwijtje: het basen van Schotten en British Legion Cavalry.
En Michel trok ‘s-ochtends en ‘s-avonds nogal belangstelling. Een bekende uitspraak is: “Amateurs study tactics, professionals study logistics.” En aangezien Michel professioneel logistiekeling is, trok hij enige belangstelling met zijn oplossing voor zijn Shadows of Brimstone vervoersprobleem. Er kan nog een doos bovenop voor de volgende uitbreiding. Ik ben benieuwd wat hij daarna gaat doen. Motoriseren?
Volgende week Lustrum en “La Notche Triste”! Komt allen!
Matthijs zijn verhaal. Vanmiddag:
Uitgezongen
Een maand eerder kwamen de helden er achter waar de Dragonarmors (oude evil groepering) de Taken Singer (übervampier, ook evil) gevangen houden. In de tussentijd wordt ook duidelijk dat de Dragonarmors in staat zijn om de vernietigende krachten van Singer in te zetten tegen hun vijanden.
Hoog tijd om voor eens en voor altijd een einde te maken aan de bedreiging die Singer is gebleken te zijn sinds de helden haar bevrijd hebben uit het Dodenrijk.
Om zich voor te bereiden brouwt Thibaud (Ed, elf annex geestdraak, Shaolin strijder en Elementaal magiër) een levensgif dat sterke ondoden een beetje sterfelijk kan maken. Budo (Maarten, halfling, fijnmechanicus en schutter) slaat op grote schaal Vloeibaar Zonlicht in en oefent zich op het mentaal uiteen harken van actieve geesten tot kasplantjes. Farin (Farid, elf en tijd demoon, magiër) maakt brillen die de werkelijkheid verdraaien zodat niemand op slag verliefd wordt. Floris (Bianca, mens met meerdere gedaanten, nobelman en acteur) zoekt contact met de plaatselijke vogels en kijkt door hun ogen terwijl die enkele verkenningsvluchten uitvoeren. Calliopeia (Peter, halfling-lich, necromancer) heeft haar ondode dienaren versterkt en bereidt zich voor op zware doodsmagie.
Het fort waar Singer gevangen is, ligt uitgestrekt op de top van een heuvel, een deel van de muren is nog gesmolten van toen de Dragonarmors het veroverden met gebruik van de vernietigende magie van de übervampier.
Thibaud, Calliopeia en Floor (Bianca, androgyn, genezer) sluipen naar een dode hoek en gaan via de schaduwen van de muren naar de gesmolten opening. Florianne (Bianca, vrouw, strijder) zorgt ervoor dat een plaatselijke bergkat de aandacht van de wachters op het juiste moment afleidt. Thibaud neemt de leiding en brengt het groepje veilig langs een verlaten en vervloekte binnenplaats naar de gewone binnenplaats. Met gepaste voorzichtigheid gaan ze een toren binnen en via de muren gaan ze naar de toren waar zij, op basis van Floris zijn verkenningsvluchten, Singer verwachten te vinden.
Ze komen op de tweede verdieping binnen. Thibaud merkt op de verdieping onder hen allerhande magie en Calliopeia ontdekt dat daar ook vier sterke lucht-elementalen zijn.
Een verdieping lager voelt Singer, in haar geluidsdichte cel van glas, dat haar omgeving is veranderd en dat het tijd is om haar ontsnappingsplan in beweging te zetten.
Floor wordt daarop onrustig en zegt dat de helden dat ze nu haast hebben. Calliopeia geeft het signaal aan Farin en Budo dat ze moeten in teleporteren. Thibaud zet zijn verdraai-bril op, maakt zichzelf niet-stoffelijk en kijkt voorzichtig door het (beveiligde) luik naar wat er onder zich gebeurd. Hij ziet dat Singer, opgesloten in een glazen kubus, druk bezig is de zilveren naden uit haar simpele katoenen jurk te trekken. (Vanwege de bril wordt hij niet op slag verliefd op haar.) Hij trekt zijn hoofd weer door het luik omhoog en waarschuwt de rest dat Singer iets van plan is. Farin tovert zichzelf en Budo heel subtiel de toren binnen. De helden zijn aan het overleggen hoe ze verder gaan als plotseling de doodsmagie van Calliopeia haar waarschuwt dat in de ruimte er onder de zielen van de lucht-elementalen snel opgedronken worden.
Direct laat iedereen zich niet-stoffelijk door de vloer zakken om daarna snel weer fysiek te worden. Farin neemt daarbij Florianne mee.
Ze vallen in een grote ronde ruimte neer. Farin en Florianne op de glazen cel van Singer, de anderen er omheen. Calliopeia dicht bij een magische spiegel, Thibaud dicht bij de klinkloze deur van de cel en Budo wat verder van alles vandaan.
Ze zien dat Singer vier zilveren draden in de lucht-elementalen heeft geworpen. Via deze draden zuigt ze het leven uit de wezens die haar stem onderdrukken. Bovendien geeft dat leven haar een bijna onuitputtelijke bron van magische energie.
Farin versnelt zichzelf en laat zich bij de doorzichtige celdeur van de kubus vallen. Florianne betovert de helden zodat ze er uit zien als Dragonarmor bewakers. Calliopeia probeert de energiestroom naar Singer te onderbreken maar omdat die in directe verbinding met de elementalen staat lukt dat niet. Budo en Thibaud maken zich klaar om aan te vallen.
Er trekt een golf door de magische spiegel en er komen vijf Dragonarmors uit rennen. Eén tovenaar in blauw pantser en vier vechters in groen pantser. Op dat moment hervindt Singer haar stem en met één enkele harde klank blaast ze de wanden van haar cel naar buiten. Glasscherven doorklieven de lucht.
De helden duiken opzij en Florianne valt naar beneden. Ze weet haar val om te zetten in een gracieuze rol en grijpt uit het niets haar twee handig, fel glimmend, zwaard. Bloed druppelt uit een snee boven haar oog maar ze negeert de wond.
Eén groene wachter stormt op Calliopeia af, ze stapt opzij en beëindigt het ondode leven in een magische handomdraai. Farin tovert een nieuwe stilte om Singer heen. Budo schiet een Force-needle naar Singer om daar later Vloeibaar Zonlicht doorheen te gaan persen. Thibaud stormt op haar af, gooit met zijn linkerhand het levens-gif in haar nek en probeert die –nu weer levende- nek daarna met het kortzwaard in zijn rechterhand door te klieven. Florianne probeert hetzelfde maar beide aanvallen weten Singer niet uit te schakelen. Singer klauwt met haar diamant-harde nagels naar Thibaud. Hij duikt net op tijd weg maar voelt toch dat zijn ziel verzwakt wordt door de nabijheid van de betoverende vampier.
Singer doet radslag achterover en zodra zij buiten bereik denkt te zijn gebruikt ze alle energie die zij nog overheeft om een slagveldniveau anti-magie spreuk er uit te blazen. Alle magie in de kamer lijkt uit te vallen en de zonlicht flesjes van Budo staan op ontploffen. Op dat moment gebruikt Farin een Wens om de spullen van de helden te redden. De Force-needle spreuk valt wel uiteen en het deel van het Vloeibare Zonlicht dat daar in zat valt en zet de vloer in brand.
Calliopeia roept twee van haar geesten op (Spark de Vuurgeest Nobelman en Arnold de Elementaal magiër) en geeft ze de opdracht om alle vijanden aan te vallen. In een mum van tijd is de eerste skelet strijder tot smeulende brokstukken gereduceerd.
Singer onderschatte de snelheid van Thibaud en Florianne. Beide gingen haar als acrobatisch achterna en probeerden haar nogmaals te onthoofden. Thibaud schampt de nek van de vampier en door de afleiding is Florianne in staat om een perfecte nekslag toe te brengen. Singer valt maar haar ogen fonkelen nog.
De skelet-tovenaar gooit een net naar de gevallen vampier en probeert Farin te betoveren. Arnold onderschept de spreuk en aansluitend stort Spark zich op de tovenaar.
Het net vormt zich vloeiend om Singer heen en ook Florianne wordt opgeslokt. Beide zien alleen nog maar een sterren hemel en kunnen zich niet meer concentreren.
Terwijl Spark in zeer korte tijd de tovenaar uitschakelt vraagt Budo vriendelijk aan het net of Florianne er misschien uit mag. Het net trekt zich terug van Florianne en omvat de twee delen van Singer nog een stukje steviger.
Farin teleporteert de hele groep, inclusief het net met Singer er in, naar een woestijn aan de andere kant van de wereld.
Na enige discussie vormen Farin, Budo, Calliopeia en twee van haar geesten een tovenaarscirkel. De necromancer heeft de leiding en zal proberen Singer uit te schakelen. Ondertussen zal Thibaud het hoofd steken met zijn antigeesten familiewapen en Florianne zal er voor zorgen dat het lijf niet bij het hoofd komt.
Calliopeia geeft het net de opdracht om Singer vrij te laten en gaat het mentale gevecht aan. Thibaud steekt zijn stafzwaard in het hoofd. Via het wapen drinkt Singer van de ziel van Thibaud maar Thibaud gaat door met steken. Calliopeia weet het gevecht niet direct te winnen waarop Singer de zojuist gewonnen energie gebruikt om de kleine doodsmagiër in slaap te sussen. Om te voorkomen dat de hele tovenaarscirkel in slaap valt, offert Budo een stukje van zijn ziel op aan zijn godin waarna hij de leiding van de cirkel overneemt en zelf de geest van Singer aanvalt. Met de hulp van Estyre, zijn geliefde Godin van de Nacht, weet Budo de verzwakte geest van Singer uit te schakelen. Hierna gaat hij door met deze aanval totdat er geen greintje bewustzijn meer over is.
De helden gebruiken het resterende Vloeibaar Zonlicht om de resten van de vampier te verbranden en ze verzamelen alle as. Ze delen de as in vijven en zullen die in verschillende zeeën uitstrooien terwijl er daarbij een Eeuwige Rust spreuk wordt uitgesproken. Farin neemt een deel mee om ergens ver weg op andere werelden te verstrooien.
Volgens de boekjes zou dit een permanente oplossing moeten zijn. Toch?
Maar ja, volgens de boekjes is het ook klassiek dat Taken met hun tienen zijn…