Op een mooie dag in Delft kom je soms dingen tegen die je opvallen. Dit verherbouwde oude stadshuis is 5 verdiepingen hoog. En de boom gaat minstens tot de 7e verdieping. Dat betekent dat de bomen op onze wargame tafel al gauw 5 keer te klein zijn.
Het werd snel druk met een 50/50 mix van boardgames+RPG en miniatuurslagen.
Peter H komt vaak ‘s ochtends een bakkie doen voordat hij ‘s-middags weer vertrekt. Kwade tongen beweren dat verscheidene leden eerder vertrokken voor de Grand Prix en de Tour (op TV dan).
Hans en Kees gingen met WRG de woestijn in. Met olifanten, dat dan weer wel.
Frostgrave wordt nog steeds regelmatig gespeeld door een grote groep diverse spelers. Van oudgediende GW gamers, die een vervanger van Mordheim hebben gevonden, tot nieuwe spelers die de figuren meestal mooi vonden. Uiteraard werd er voor het begin druk gepuzzeld op legerlijst en aankopen.
Vandaag werd de Lich Lord aangepakt in zijn eigen Lair.
Jur deed mee: was het een schreeuw om aandacht? Net als zijn shirt?
De Frostgrave tafel geeft gelegenheid tot fraaie doorkijkjes: van mannen met de magere Hein in een steegje bijvoorbeeld en behoefte aan verschoning.
Of onderonsjes met Rat Ogre’s, Necromancers en ander gepeupel onder het toeziend oog van een standbeeld.
Petra begon al vroeg met het uitpakken van Zombicide: Black Plague. Inclusief de uitbreidingsdozen begint het een aardige omvang te krijgen.
Zeker de hoeveelheden zombies van diverse soorten en maten neemt fors toe bij elke uitbreiding.
Snel was het spel in volle gang. Het is ook een spel waarin iedereen makkelijk kan aanschuiven om me te doen.
De figuren brengen me elke keer weer aan het twijfelen: zal ik ze toch gaan schilderen?
Gelukkig zijn de helden een andere kleur, en kunnen ze ook nog worden voorzien van opklikbare kleurringen. Samen een prima manier om ze snel terug te vinden tussen de zombies.
Petra shopte duidelijk verkeerd in het stadje. Haar karakter was op zoek naar een longbow, maar kwam na even proberen het pashokje uit met 3 kruisbogen. Duidelijk impulsaankopen.
Gerko en Evert hadden een traditionele match tegen Jos en mij. Dit keer WAC met twee dezelfde legers. Burgeroorlog in Noord-West Frankrijk met de Early Franks legerlijst. Nadat ik mij had voorzien van ontbijt (in stijl: croissants), begonnen we de slag.
Onze tegenstanders waren vast overtuigd van hun gelijk en de overwinning.
Jos ook van de zijne. De legers op tafel bestonden uit ruiters in malien met speer, lichte infanterie te voet en relatief veel bogen en kruisbogen.
De figuren van beide legers kwamen van onder andere Foundry, Gripping Beast, Citadel.
Uiteindelijk brak onze ruiterij door op de flanken, terwijl onze infanterie in het centrum werd uitgemoord. Gerko bood remise aan, maar ik denk dat Gerko en Evert op punten voorstonden. Voor de volgende keer gaan we de regels wat aanpassen. De Normandische Cavalerie speelde nu bijna als lichte Cav door de combinatie van een relatief lage armor save (5+ te voet en 4+ te paard) met een hele goede kruisboog (-2 op de armor save). Het effect is dat cavalerie letterlijk wordt weggeschoten door skirmishers. Voor de volgende pot maken we de save van de Normandische edelen te voet 4+ en te paard 3+ en limiteren we de kruisbogen tot -1.
Voor mij was het lang geleden dat ik m’n Normandiers weer eens zag. Het is mijn eerste 28mm leger wat ik ooit geschilderd heb. 20 jaar oud minstens. Ik zou tegenwoordig de bases met strooisel en gras doen.
Ik ben er ooit aan begonnen omdat de schilden kleurrijk zijn en individueel. Alle schilden zijn dus met de hand. Decals waren er nog niet. Maar op z’n minst hoefde ik niet 40 dezelfde schilden te doen.
De eenheden zijn zoveel mogelijk historisch met de BritEntrance van 1066. Inclusief wat ze 20 jaar geleden dachten van vlaggen.
Ook Bisschop Odo is van de partij. Hij draagt een knots en geen zwaard, want voor een Bisschop was het immoreel om te snijden en prima om je hoofd in te slaan.
De allereerste eenheid die ik ooit heb geschilderd zijn deze Vlaamse huurlingen. Bijna allemaal Citadel en Foundry figuren. Uiteraard draagt de captain een fles drank.
En deze was te leuk om niet te gebruiken. Een door een zwarte pijl gevelde edelman. Zijn bezittingen zijn zorgzaam opgeladen.
Sinds kort heb ik voor de skirmishers speciale trays gekocht (van Warbases). 4 figuren op een groter tray. Werkt heel makkelijk.
Het mooiste figuurtje van het hele leger is de tweede van links. Houding, gezicht en kleuren pakten prima uit. Een heel oud Foundry figuur.
Matthijs runde zijn ROS (Runequest Old Skool) campagne verder. Zoals altijd staat zijn verhaal in de comments. Bedankt Matthijs! Onze voorzitter deed mee!
Hans zat de hele dag aan de knutsel tafel. In tegenstelling tot de meeste andere dagen deze keer niet met een figuur.
Het ontwerp van het object waar Hans mee aan het sculpten was verraadde een munt of gedenkpenning. Hij was een gesculpte versie op ware grootte aan het fabrieken als master voor een kleine serie.
Het gerucht gaat dat Frits speciaal was gekomen om model te zitten voor Hans zijn sculpting.
Uiteraard werd de dag tot plm 1800 uur afgesloten met gebep. Dat daarna op een terrasje in Delft werd voortgezet.
Tot volgende week!
Matthijs zijn verhaal van vanmiddag: 😛
Mixed Blessing
Thibaud (Ed, mens / geestdraak, elementenmagiër en Shaolin bikkel) is er achter gekomen dat sinds hij bestaat er een jonge godin aan zijn ziel knabbelt. Licht verbijsterend hierbij is dat zijn ziel even snel herstelt als dat er afgegeven wordt. Hij vindt dat het lang genoeg geduurd heeft en wil een einde maken aan dat stelen van zijn ziel.
Na een offer en een lang gebed krijgt Thibaud een visioen van Luoji (de oosterse avatar van Loki) waarbij hij terug kijkt in de tijd en kan zien waar de jonge godin vandaan is gekomen. Ongeveer tweehonderdvijftig jaar geleden begint het verhaal van de godin in een verborgen oase op een woestijnwereld hier vlakbij.
Hij deelt wat hij leert met zijn reisgezellen die desgevraagd wel willen helpen.
Calliopeia (Peter, halfling, skeletvormige doodsmagiër, “nee, daar zie je niks van!” want ze heeft een illusie) laat enkele van haar geestvorige dienaren onderzoek doen en één komt terug met een observatie die hij met een blik terug in de tijd heeft gedaan. De jonge godin is ontstaan tijdens een bezoek van de Noorse godin van de onderwereld, Hel.
Ook de anderen leveren informatie en dan is de tijd daar om te vertrekken. Helaas is op dat moment Raphaël (Chris Jan, dark elf lord, scheepskapitein en legendarisch duellist) net druk doende om zijn schip te verankeren naar een nieuwe haven dus hij kan niet mee.
Farin (Farid, tijdsdemoon, tovenaar) trekt een Poort open naar de woestijnwereld en de hele groep stapt er doorheen. In een woestijn ver van de oase komen ze aan. Ze besluiten in de nabijgelegen stad Dohrian op zoek te gaan naar het verhaal achter de oase.
Budo (maarten, halfling, fijnmechanicus, schutter en beginnend zwaardvechter) heeft een contactpersoon in een tempel van de plaatselijke godin van het offer, Kinyac. De hogepriester blijkt in het krijt te staan bij één van Budo’s bewoners. (don’t ask, Budo is niet helemaal alleen in zijn eigen lijf…)
De hogepriester legt uit dat in deze wereld de verschillende geloven streng gescheiden zijn in licht en duisternis. De enige plek waar ze vredig samen zijn is in de oase. Iedereen die wil mag één keer in het leven naar de oase om een vraag te stellen aan één van de goden aldaar. Omdat de groep op dit moment in een stad van het duister zijn moet Floris (Bianca, mens, nobelman en acteur, verwantschap met vogels) zijn insignes van de zonnegod Kanaa verbergen.
Farin doet onderzoek naar de aura’s van de verschillende tempels maar kan niet vinden welke van de tempels een relatie kan hebben met de jonge godin. Tijdens het rondlopen voelt Floris een verwante ziel in de buurt en wil op onderzoek uit. Thibaud voelt met hem mee en ze onderbreken zijn zoektocht hiervoor.
De groep komt aan bij de arena waar grote affiches hangen met een aankondiging van gevechten tussen fantastische monsters. De arena is gesloten maar na een korte discussie gaan ze etherisch door de muren en komen aan in de buurt van waar de monsters in kooien zijn. Floris voelt een enorme affiniteit met de griffioen die in één van de kooien is opgesloten. Hij probeert empathisch in contact te komen en gaat volledig op in het contact. De groep om hem heen zien een soort zielsvermenging tussen Floris en het nobele beest. En Floris verandert langzaam in Floor (Bianca, androgyn mens, genezer, onbekende verwantschap) maar blijft buiten bewustzijn. Langzaam wordt Floor steeds warmer. Eerst probeert Calliopeia haar nog af te koelen maar als ze doorheeft dat het geen schadelijke warmte is haalt ze voor de zekerheid alle uitrusting –op kleding na- uit de buurt. Als na enkele minuten de vloer begint te smeulen teleporteert Farin de hele groep de woestijn in. Op de plaats waar ze aankomen is het midden overdag en straalt de zon. Nog geen twee tellen na aankomst slaan de vlammen uit Floor en verandert ze zelf in een goudkleurige griffioen. De verweving van haar ziel met die van de wilde griffioen verdwijnt langzaam en Floor komt bij. Ze voelt zich geweldig maar schrikt wel van haar klauwen en poten. Ook slaat ze wat onwennig met haar vleugels.
De groep splitst op zodat Thibaud (met Farin) verder kan zoeken in een stad van het licht terwijl Floor kan wennen aan haar nieuwe vorm. Thibaud en Farin bezoeken kort achter elkaar de tempels van de drie verschillende goden. Bij de laatste van de drie, de tempel van de oorlogsgod Xanodin, krijgt hij op zijn kop van Luoji. Het blijkt dat Xanodin een andere vorm van Odin is. Na een kort gebed blijkt dat Luoji niet zozeer kwaad was maar meer verbaasd. En hij legt Thibaud uit dat Hel al eeuwen lang geprobeerd heeft om een nakomeling van Odin te verkrijgen. De kans is dus groot dat Xanodin de vader van de jonge godin is.
Ondertussen leert Floor een beetje vliegen, maakt ze kennis met een paar lokale beer-tijgers die Gatmoich heten en weet ze met een klein beetje spijt weer terug te veranderen in haar mensen vorm. En tot haar blije verassing heeft ze haar kleding en haar handschoenen nog.
De groep komt weer samen en Thibaud besluit dat hij genoeg weet om de oase te bezoeken. Ze gaan erheen en hij gaat naar binnen. Daar ontmoet hij de zes avatars van de plaatselijke goden en als hij naar Xanodin loopt verdwijnt de rest. In de poelen van de oase ziet hij weerspiegelingen van allemaal werelden. En dan spreekt hij Xanodin aan.
Xanodin reageert nauwelijks. Thibaud schetst zijn probleem en vertelt ook over de jonge godin waarvan hij vermoedt dat het de dochter is van Hel en Odin. Uiteindelijk zegt de avatar dat hibaud er goed aan gedaan heeft om hem op te zoeken. Hij adviseert om met gepast geweld een spiegel te veroveren en dat die verovering zal helpen bij het oplossen van het probleem. Als Thibaud vraagt of hij nog een offer moet brengen aan Xanodin geeft de god aan dat het nieuws van een dochter ruim betaling genoeg was.
Als Thibaud uit de oase komt en weer verschijnt voor zijn vrienden vertelt hij over de spiegel en waar die te vinden is. Een snelle toverspreuk van Farin leert hen dat de spiegel in het bezit is van een kleine legereenheid reuzen. Na een korte discussie over de te volgen tactiek wordt besloten er vol in te gaan, een aanpak die Xanodin vermoedelijk wel waardeert.
Terwijl Thibaud van veilige afstand pijlen schiet (zijn boog is bruikbaar op een zeemijl afstand) heeft de rest een kortere afstand voor hun barrage. Budo heeft even tijd nodig voor het prepareren van zijn repeterende gatling kruisboog maar de rest valt aan. Calliopeia transporteert zich naar de achterhoede van de reuzen formatie roept drie van haar krachtigste dienaren op. Twee daarvan geeft ze nog een stoot extra energie en laat ze daarna hun gang gaan met de stenenwerpende reuzen. Farin en zijn golems vallen de voorhoede aan, Florianne (Bianca, mens, oorlogsdanser, voorliefde voor katachtigen) schiet een paar reuzen uit de formatie en valt dan aan met haar fel blinkende tweehandig zwaard. Het gevecht is hevig maar tamelijk eenzijdig. Een enkele reus wist de klappen te incasseren maar geen enkele held kwam in gevaar. Als er nog elf reuzen overeind staan stap Budo op de schouders van een gevallen reus en sommeert met luide stem de overgave.
De reuzen geven zich over en geven ook de spiegel en enkele sierraden aan de overwinnaars.
Onder luide aanroep van Kinyac offert Calliopeia één van de reuzen. Vanwege die naam durven de reuzen niet in protest te gaan maar de reisgenoten vinden dit laakbaar gedrag.
Als Thibaud de spiegel pakt heeft hij het gevoel dat degene die de spiegel in handen heeft in direct contact staat met Xanodin. Dat zou zomaar een interessant effect kunnen hebben als die spiegel aan de jonge godin gegeven wordt…
En wat gaat Floor doen nu ze weet dat ze de ziel heeft van een mens verweven met een nobele griffioen?
En wat moet Farin met die twee butler golems van hem die duidelijk een beetje eigenwijs zijn?
En had Calliopeia niet nog een slapende wolf te wekken?
En wat was die Raphaël de laatste keer bovennatuurlijk snel…
En waarom wil Budo zo graag dat kleine beetje mentale kracht erbij?
En is op een afstandje schieten met een boog eigenlijk wel stoer genoeg om een bloeddorstige oorlogsgod tevreden te stellen?