Aangezien ik vrijdag tot 2 uur ‘s-nachts had gewerkt, kwam ik zaterdag wat gammel uit bed en was helemaal vergeten dat ik dienst had. Dat herinnerde ik me toen ik een kwartier te laat voor de opening in mijn auto stapte om naar Delft te rijden. Gelukkig stond Cees al te trappelen om mee te doen met de boardgames van vandaag en had hij de zaal al in bedrijf gesteld.
Terwijl ik zat bij te komen met een kop koffie kwam Maarten (met zoon) binnenzetten voor een bakkie na het boodschappen doen. Zelf zat hij het nieuwe Kill-Team van GW te bekijken (lijkt een goede deal gezien de aantallen figuren). Ik sneed de eerste onderdelen voor mijn huisjes los.
Even later plofte zijn tweede aankoop op mijn werktafel. Bringing a gun to a knife fight! Een eenhandige nerf gun revolver. (Uit de Zombiepocalypse serie voor kenners.) Als alternatief voor lui aan een tafel zitten en tin schuiven, kun je ook door de bossen sluipen en anderen echt pijn doen. (Daar ben ik wat te oud voor.) De pijltjes zijn trouwens goedkoop verkrijgbaar bij de winkel die als naam het tweede woord heeft van een bekende WO2 regelset.
Petra had een nieuwe boardgame meegenomen. Het was tenslotte boardgame zaterdag.
The Lords of Waterdeep is een andere kijk op een van de meest bekende steden uit D&D.
iedereen heeft wel eens een keer in een party gezeten of een computergame gepeeld waar deze iconische stad een rol in heeft gespeeld.
In dit spel ben je nu eens niet een avonturier, maar een van de Lords, die moeten zorgen dat de stad in stand blijft door avonturiers op missie te sturen en veel geld te laten verdienen.
Dat geld kan je dan direct weer uitgeven aan het bouwen van diverse constructies. De afschrijvingen op muren, kastelen en tempels zijn een bitch. Je zou trouwens verwachten dat het onderhouden van de stad een gemeenschappelijk belang zou zijn, maar niets is minder waar. Het pootje lichten van je maatjes hoort er uiteraard bij. Leuk concept, fraai uitgevoerd. Jos won met overmacht.
De Runequesters zaten al te wachten op de Grote Thijs met voorpret. Ed probeert zichzelf kort te sluiten of op te laden dat weet ik niet goed.
De Groot Moefti van de Runen werd met gejuich en chocoladepinda’s begroet. Het avontuur vandaag ging gepaard met draken, Dreadnought Zeppelins en verdwenen piraten.
Maar Matthijs kennende staat het verhaal inmiddels op het net.
Aan de boardgame tafel trok Gerard een van zijn kickstarters op tafel.
In Mare Nostrum probeer je de middellandse zee in handen te krijgen in de oudheid.
Een soort kruising tussen Civilization en Axis and Allies zal ik maar zeggen, maar dan in de oudheid.
De handelsleider bestuurt de wereldhandel en de kans op grondstoffen te verdienen. Arme kamelen!
Binnen no time bouwt het bord vol als de cultureel leider zijn fiat geeft en grondstoffen heeft.
Gevochten wordt er alleen als de militair leider dat toestaat.
Eigenlijk een toonvoorbeeld van een communistisch systeem avant la lettre. Gelukkig kun je hulp krijgen in de vorm van diverse helden. Bekende namen, die het niet erg vinden om historisch enigszins in wilde volgorde te worden gebruikt. Petra won door haar heldenstal.
We moeten nog haakjes in de muur zetten maar zo stilletjes neem ik platen mee om al aan de bestaande haakjes te hangen. Romeinen in Katwijk bijvoorbeeld.
En de Fransen die de Hollansche Waterlinie laten bevriezen voor ze er overheen trekken.
Hans droeg zijn televisieshirt en kwam appeltaart eten voordat hij verder ging met zijn REN memorabilia.
Ik bouwde aan 4Ground huisjes voor The Chicago Way. Waarbij het aantal onderdelen (inclusief ruiten) voor de juwelier wat ruimtelijk inzicht vereiste.
Uiteindelijk kreeg ik de Juwelier en de Bandenboer af. De naamborden moet ik er nog opzetten.
Tot volgende week!
Vanmiddag…
Full Contact Information Gathering
De laatste keer hebben de helden een luchtschip opgedoken uit de zee. Het bleek een piratenschip te zijn dat middels zeer onopvallende magie vanaf de nabije wereld van Mondatis naar de thuiswereld reisde. En halverwege de transitie was de magie gestopt waardoor de achterplecht nog op Mondatis is terwijl de voorste helft de zee in stortte. De gebruikte magie werkte door het gebruik van godenzwaarden waarvan de helden er ook enkele hebben. En de drager van zo’n zwaard overleeft de magie niet. Reden om uit te zoeken wat er aan de hand is.
Kort na het avontuur op zee vertrekken de helden naar Mondatis. Het schip van Raphaël (Chris Jan, legendarisch Dark Elf duelist en bescheiden scheepskapitein) was voor deze reis vermomd met illusie luchtballon en nepkanonnen. Mondatis is namelijk een wereld van luchtschepen, magie en vuurwapens.
Aangekomen op de Pool Oceaan pakte Farin (Farid, dappere tovenaar, licht verwarde tijd-demon) een van de zilveren wereld-reis-plaatjes -dat van het neergestortte schip afkomstig was- en zocht daarmee met zijn zienermagie naar soortgelijke plaatjes. Hij kreeg een richting en een afstand door. Op de wereldkaart van Mondatis kijkend blijkt dat aan de rand van de Tyrann Canyons te zijn. Een gebied waar heel veel piraten dorpjes en zelfs steden zijn.
Als de “Roche au Vent” (schip van Raphaël) rustig die kant op vliegt merkt Farin op dat ze gevolgd worden. Er blijkt een blauw-saffier achtige draak rustig met ze mee te vliegen. Thibaud (Ed, Shaolin elementenmagiër, elf met drakenziel) probeert met zijn elementen magie contact te leggen. En stuit op een ondoordringbare mentale muur. Direct daarna splitst de draak in twee. Een groot deel blijft achter en een piepklein deel vliegt naar de helden toe. Als het piepkleine draakje naderbij komt blijkt het toch nog een vleugelwijdte van een meter of zeven te hebben. Thibaud spreekt het wezen netjes toe maar opeens lijkt de grote draak kwaad te worden. De lucht rond de grote draak trilt van de hoeveelheid magie die het machtige beest oproept. Dan probeert het kleine draakje nog wat te zeggen tegen Thibaud om daarna vertwijfeld uit te zenden dat Thibaud niet eens bestaat! De kleine draak lost op in een rookwolk en de grote draak doet een zeer slimme volgspreuk op de boot.
Een dag later maken de helden een kleine omweg langs de grote orc-stad Firehome. Een zeer weids aangelegde stad met rijke maar lage gebouwen. Er zijn veel smederijen, handelshuizen, wervingsbureaus voor bemanning, scheepswerven (vooral zeeschepen maar ook enkele voor luchtschepen) en diverse drakenembassades. De helden informeren links en rechts. Budo (Maarten, halfling, fijnmechanicus en scherpschutter) informeert bij de luchthavenmeester naar The Red Eagle en komt uiteindelijk uit bij het handelshuis waar het schip ooit van gestolen is. Hij krijgt wat informatie over de laatste vlucht en hoort dat er een prijs van 400.000 pennies op het hoofd van de piratenkapitein Geoffrey staat. In Firehome lopen de helden ook Floris (Bianca, nobelman-acteur van Mondatis) tegen het lijf die daar was om te kijken of hij daar misschien nog een hotel wil openen. Thibaud praat hem bij waarop Floris weet te vertellen dat er draken zijn die de piraten gebruiken als hun privé leger en dat de draak die hij sprak vermoedelijk territoriaal reageerde totdat deze door kreeg dat de draak in Thibaud niet helemaal 100% is. Calliopeia (Peter, ondode halfling, skelet magiër en geestenbezweerder) maakt een uitstapje naar de plaatselijke begraafplaats, vangt twee zielen om haar te dienen en wint nog wat nuttige kennis in.
De helden menen genoeg te weten en trekken naar de Tyrann Canyons. Het achterschip is zeer waarschijnlijk in een klein piratendorp dat verder niet berucht is. Ze landen op vijfentwintig kilometer afstand en sturen verkenners er op uit. Thibaud en Floor (Bianca, androgyn mens, genezer en verkenner) gaan er ook naar toe. In de buurt zijn ook wat triceratopsen maar deze vredelievende beesten grazen alleen maar wat.
Bij het schip komt Vitellina-Tristis Vespa aan, een boom-nymf waar Farin contact mee heeft gehad. Zij heeft ook één van de godenzwaarden (dat van Endor, voorheen god van de dood, nu god van wraak en magie) en zij is mogelijk in gevaar. Hoewel ze er nonchalant over doet wil ze wel wat meer weten. Ze zet een boom op (hihi) met Alda-Coina, ook een boom-nymf, de stuurvrouw van de Roche au Vent. De dames spreken in een overstaanbare bomentaal. Alleen Thibaud kan er iets van begrijpen als die terug komt van het verkennen. Het leek wel te gaan over het doden van mensachtigen, maar dat had hij vast verkeerd begrepen.
Uit de berichten van de verkenners bleek dat het dorp uit drie niveaus bestaat. Boven op de heuvel het echte dorp met daar naast een vliegveld voor Skimmers (meestal kleine tweepersoons vliegende vleugels) en een rivier met wat smederijen er aan. Onder het dorp, in een grote open grot in de wand van de kloof, is een scheepswerf waar op dat moment een schip wordt verbouwd en waar het achterschip van The Red Eagle langzaam wordt ontmanteld. Op de bodem van de kloof bevindt zich een geschutskoepel, een machinegeweer nest en de woongebouwen van de scheepsbouwers. In de grote grot zijn nog twee nesten en bij het dorp staan nog enkele geschutskoepels.
Na rijp beraad wordt een aanvalsplan opgesteld. Raphaël zal zijn scheepsballista’s het nest bij de grotopening laten beschieten en Farin zal zijn trage maar sterke belegeringspreuk doen op het schip dat verbouwd wordt, The Rowdy Drake. Calliopeia, Thibaud en Floor zullen onderlangs de grot binnen sluipen en Budo zal midden voor de grot zweven en aanvallen waar nodig. Archandriël (doodsgeest en beheerser, in dienst van Calliopeia) zal het nest midden in de grot uitschakelen. Waarna de totale chaos aan ieder de ruimte geeft om te schitteren…
De ballista pijlen slaan met donderdend geraas in het machinegeweernest bij de ingang van de grot en gelijker tijd doet de belegeringspreuk de ballonnen en de boeg van de Rowdy Drake ontploffen. Archandriël slaakt haar dodelijke kreet van verdriet en in een straal van vijftien meter om haar heen vallen alle arbeiders en piraten dood neer.
Uit het schuttersnest komt een licht geblakerde orc met een van de machinegeweren los in de handen. Raphaël schiet een zonnepijl op hem maar Command’Orc maait gelijker tijd het been van de dark elf aan stukken. De duellist verbijt zich en schiet nogmaals. Command’Orc schiet nog één keer terug maar valt dan toch dood neer. Farin wil Raphaël genezen maar die blijkt alweer helemaal gezond te zijn.
Aan alle kanten breken de gevechten los, Farin jaagt de (door plaatselijke orc sjamaans getemde) elementen strijders paniek aan, golems jagen op piraten, Orc vechters houden een geest van Calliopeia van zich af, Thibaud en Florianne (Bianca, vrouw, vechter met een goddelijk zonnezwaard) vechten zich door een groep bemanningsleden heen, Budo gaat op de achterplecht van The Red Eagle in gevecht met piraten met pistolen, Raphaël beheerst een elementaal en laat die de afgrond in storten, een kwade orc sjamaan zet Raphaëls bloed in brand, wordt door hem gedood, Raphaël kijkt even pijnlijk en schudt daarna dat weer van zich af. Archandriël weet een dwergin te beheersen die druk bezig was met de zilveren plaatjes. En dan het gevecht loopt dan zo’n beetje op z’n einde.
Calliopeia, één van haar geesten en Budo bevinden zich op het achterdek van de Red Eagle –waar al wat rare magie was gedurende het gevecht- als dat met hun er bij opeens de droomwereld in getrokken wordt. Ze voelen dat de oorzaak daarvan zich in het tussendek bevindt. Caliopeia en haar geest zakken door het dek, Budo komt iets later, die moest zichzelf eerst nog genezen.
Op het tussendek staat de kapitein die opeens een merkwaardig geschubde zilveren huid heeft. Hij schreeuwt kwaad naar de halfling dame en haar geest en de schreeuw wordt een orkaan van vuur. Calliopeia voelt zich branden (vreemd, dat voelen skelet tovenaars toch niet?) en valt neer. Haar geest weet zich tegen de vlammen te verdedigen. Budo laat zich door het dek zakken en beeldt zich in dat hij zijn zwaarden direct in de rug van de kapitein kan zetten. De droommagie helpt hem en hij steekt Geoffrey van achteren. Hoewel Budo weinig schade aanricht geeft dit hem wel een opening om met zijn mentale krachten de kapitein te verwarren. Iets dat op de droomwereld dodelijk kan zijn. In zijn verwarde staat heeft de man geen weerstand tegen de (licht kreupele) aanval van de ondode Calliopeia die haar vleugels uitslaat en van beide kanten de kapitein doorboort. Met een bijna nonchalant gebruik van haar magie rooft zij de ziel van de piratenleider uit zijn lijf waarop die dood neervalt. Uit zijn hand glijdt een kaartspel, het spreidt zich in een rits over de vloer en de bovenste kaart is “De Droom”. Als Budo, op advies van zijn inpandige juridisch en algemeen adviseur, het spel weer bij elkaar veegt schiet het schip weer terug de normale wereld in.
De helden hebben het gevoel dat ze hier niet veel langer moeten blijven. Ze pakken snel het hoogst nodige (schatten, wapens, de speelkaarten en de zilveren plaatjes uit de werkplaats van de dwergin) en reizen snel af.
Opvallende zaken:
• De kapitein had de “Reality Ripple” magie gekocht van een beroemde Orc handelaar-tovenaar maar die is sinds enkele weken spoorloos verdwenen. Het gerucht gaat dat de handelaar een goed gevulde schuilplaats heeft.
• De dwergin (een top mechanicus) werkt voor een grote scheepswerf in één van de piratensteden. Ze was bezig nieuwe plaatjes te maken in een meester-slaaf verhouding. (Hiermee kunnen meer schepen tegelijk van wereld veranderen.)
• Bij analyse van de oude zilveren plaatjes blijkt dat het doel op de thuiswereld niet boven water was maar 500 meter onder water. In de grotten van het Eerste Dark Elven Keizerrijk. (een misleidende term want ze hebben geen keizer…)
Genoeg om ons nog even bezig te houden.
Van een afstandje -op de grens tussen schaduw en feeënrijk- kijkt een zwarte kat tevreden naar Thibaud. De shaolin heeft eindelijk weer eens het zwaard van de kat gebruikt.
En Vitellina (dievenvanger van beroep, premiejager in haar vrije tijd) is een hoop te weten gekomen over de helden. Gelukkig hebben ze geen prijs op hun hoofd.
En nu maar hopen dat degene die de rimpelingmagie op grote schaal wil gebruiken al genoeg godenzwaarden heeft…
Matthijs zijn verhaal. Bedankt Matthijs!