Warm ingepakt in mijn leren winterjas, baande ik me al hoestend een weg naar de zaal. De zomer is duidelijk voorbij en de Delftse bouwput lag er grauw en koud bij.
Binnen was het gelukkig warm en de koffie (met de onvermijdelijke appeltaart) was gezet. Aankomende leden worstelden zich uit hun motorpakken, winterjassen, hoodies en colberts.
De zaal stroomde flink vol en rond het middaguur waren bijna alle tafels bezet.
Er zijn veel leden die meedoen aan kickstarters voor boardgames. Een van de meest recente die uitleverde was Conan van Monolith Games. Patrick kwam hem demonstreren en speelde zelf de Big Baddie.
Het aardige is dat hij de miniaturen aan het schilderen is in dezelfde volgorde als ze voorkomen in de slagen in het scenarioboek. Ziet er mooi uit! (Patrick, een rood tongetje voor de slang?)
Dat is leuk spelen, geeft meteen een voorraad figuren voor andere spellen zoals Frostgrave.
Alhoewel sommige spelers altijd afgeleid kunnen worden. Hier heeft iemand een antwoord op de “Spot the Gerard” wedstrijd van vorige week.
Patrick had zich goed uitgeleefd op zijn miniaturen, en ook de kistjes van Pat’s Lasercuttings doen het net even wat beter dan een fiche.
Het werd een spannende pot (Scenario 1) waarbij de helden weliswaar de prinses konden bevrijden uit de handen van de Picten, maar waarbij de Head Honcho daarna korte metten met ze maakte. Hij hield zijn hoofd erbij, en dat kwijtraken stond wel in de victorie conditions. Conanny kon terug naar de training. (Bij area attack tellen de verdedigers hun defence trouwens niet op: maakt Lightning Storm een stuk beter.)
Verdict: leuk spel, met een vreselijke handleiding. Toptip: als je Frans goed is neem dan de franstalige versie, of kijk op het net voor Conan 2.0 in PDF (die komt binnenkort uit). Ook op Boardgame Geek staan een aantal goeie FAQs.
Dick en Jos zetten hun Dux Brittaniarum campagne voort. Het raiden voorbij, probeerde Jos nu een provincie van Dick in te nemen om zich te vestigen als Warlord.
Na de vorige slag, moest Dick al z’n troepen bij elkaar schrapen om de indringer te verjagen in een Battle.
Hij had zelfs cavalerie meegenomen, die succesvol vijandelijke geisoleerde eenheden opjoeg.
Het werd een bloedige slag met grote aantallen slachtoffers aan beide kanten.
De laatste mannen van Jos wonnen net de slag. Dat gaf enige reden tot vreugdevolle blikken en een tevreden glimlach aan Saksische zijde. Het valt wel op dat als Dick speelt op de tafel onder de plaat met Romeinen in Valkenburg dat hij wint, en dat als hij op een andere tafel speelt hij schijnt te verliezen.
Dick z’n tweede man besloot de baas te wippen, op basis van diens tegenvallende trackrecord. Duxit! De daaruit volgende Britse burgeroorlog duurde zo lang en kostte zoveel Britten het leven dat Jos zijn Saksen 4 provincies onder de voet konden lopen. De vraag is wel een beetje of hij nog voldoende troepen heeft overgehouden om ze bezet te houden.
Flames of War blijft een terugkerend spel. Een van de meest bruikbare legers is een mid war Italiaans leger. Het kan namelijk vechten tegen bijna elke partij inclusief zichzelf.
Er stonden er twee op tafel deze keer.
Een BI-Italiaanse slag, met aan beide kanten veel artillerie. Een van beide legers is trouwens het clubleger.
Michel ging Cees voor het eerst uitleggen hoe Chain of Command speelt.
Ze begonnen klein met twee basale infanterie pelotons tegen elkaar.
In het spel is het pregame gedeelte en het bepalen van de jump-off points belangrijk voor het verloop van de slag. Dat had Michel wat beter in de hand dan Cees.
Hij stond ook een beetje beteuterd te kijken naar zijn 3 overgebleven soldaten. Misschien nog een keer?
Jaap ging verder met z’n fictieve campagne. Dit keer de grote slag om de hoofdstad.
Zelfs met cavalerie charges.
En off board artillerie compleet met opgehangen spion.
De hoofdstad moet voor Delftenaren herkenbaar zijn. Hint: het heeft een spits. Het verslag van Jaap komt eraan.
Is het onze computerclub? het Wordfeudkampioenschap? Synchronisatie van de Murphy’s Heroes Lustrum data?
Neen! Het zijn de deelnemers aan Matthijs zijn RPG campagne. Verhaal zoals altijd in de comments.
Zelfs na uitbreiding blijft de knutselhoek vol bezet. Ook een mooi focuspunt voor binnenvallende clubleden tussen de boodschappen in.
Projecten gaan in golven. op dit moment zijn hele volksstammen 15mm Konflict 47 en Bolt Action legers aan het maken van bijvoorbeeld Flames of War figuren. Verder werd ik gedurig uitgelachen bij de constructie van de herberg voor Poldercon.
Ik had dan ook 42 platen hout, een incomplete handleiding en 50 jaar ikea ervaring om me bezig te houden.
Mooi spul van 4Ground, maar wel erg arbeidsintensief. Zeker als de onderdelen in wilde volgorde op de platen zitten.
Petra slipte tussendoor nog even naar Speldorado voor een geplande impulsaankoop. Het spel kreeg ze er gratis bij. Bespreking binnenkort.
Tot volgende week! Dan hebben we vanaf 0915 Jutland op visite op 3 tafels en ‘s-middags om 1600 uur Algemene Vergadering.
Vanmiddag…:
Cute and Harmless?
De laatste keer dat de helden in actie kwamen had Budo (Maarten, halfling extraordinaire, kick ass fijnmechanicus en op goede voet met hogere machten) in dienst van de groep iets teveel krediet verstookt bij Estyre, zijn godin, heerseres van de nacht, en nog wel wat meer ook…
Kortom hij had wat goed te maken, en indirect de rest van de groep ook.
Toevallig was er een tempel op de Deadlands opeens onbereikbaar dus werd Budo gevraagd om onderzoek te doen en eventueel in te grijpen. De Deadlands is een groot eiland waar al enkele millennia niets meer leeft maar waar nog wel wat demonen clans en ondoden actief zijn. De tempel van Estyre wordt (werd?) bewoond door ondoden.
De groep sloeg klassiek aan het spionneren. Er bleek een schild rond de tempel opgetrokken dat magische observatie en communicatie bemoeilijkte maar het deed weinig tegen ter plekke kijken.
De geest spionnen van Calliopeia (Peter, skelet halfling, akelig goed in de magie van de dood) vonden uit dat er vele verschillende demonen bij de tempel waren en dat de plaatselijke ondoden uitgeschakeld waren. Ook hadden zijn spionnen een oude Alar nobelvrouw gezien die een paar maanden geleden nog een tombe met de grond gelijk had gemaakt nadat de helden daar doorheen waren gegaan. Floris (Bianca, nobelman, acteur, goede relatie met vogels) was langsgegaan met een mand met vogels en wist via hun ogen te leren dat er een grote roestkleurige mevrouw midden in het tempelcomplex onder vuur lag van chaosdemonen en dat er een wezen was waar de vogels bang van waren. Farin (Farid, tijd demoon, tovenaar) kon helaas niet mee naar de tempel maar wist wel een legende over één van de aanwezigen te vertellen:
The cur-sed Lord, who fell from Grace,
An awfull Monster, stands in his Place.
His Son more important than his Liege,
Now clad in Skin, to withstand a Siege.
His blood runs Hot, his anger High,
Until forgiven and, his Mistress nigh!
Raphaël (Chris-Jan, Dark Elf met lef, legendarisch duellist) stelde voor om met zijn schip dicht bij te varen en de laatste paar kilometer te voet af te leggen.
De helden gaan aan land en kijken rond. Het is rustig dus ze wandelen onopvallend richting de tempel. Thibaud (Ed, mens-achtig, geest draak, shaolin elementaal vechter) pakt zijn sluipschuttersboog waar een soort verrekijker functie op zit. Één voor één maken de helden er gebruik van. Van een afstandje zien ze diverse demonen, veel chaotische demonen, een aantal duister smeulende demonen -die een tiental ondoden in slaap houden- en één staal demoon die de leiding lijkt te hebben. Ook zien ze een wezen dat nog het meeste op een grote trol lijkt, maar dan met steenbok horens en extreem lange scherpe nagels. Het tempelcomplex ziet er relatief ongeschonden uit. Tijdens het observeren voelt Floor (Bianca, androgyn mens, heel intuïtief handelend) zich enorm aangetrokken tot één van de drie kleine heilige gebouwtjes die gewijd zijn aan andere goden. (het anonieme gebouwtje, de andere twee zijn van Endor, god van de wraak en van Ogtala godin van de maan, de dieven en de kunst)
Ze besluiten rondom de tempel te wandelen en stuitten daarbij op een net verlaten kampementje. Zodra ze magisch om zich heen zoeken stapt een wat oudere Alar dame van achter een rots en spreekt ze netjes aan. Ze stelt zich voor als Lillith Logan en is door Breaker (onze vijand, of toch niet?) gevraagd om er voor te zorgen dat er geen schade gedaan wordt aan de tijdszegel die hier in de buurt is. Ze biedt, heel beschaafd, de helden thee aan en drink daar samen met Budo van (hij tovert er een lekker taartje bij uit zijn magische proviand tas). Tijdens het gesprek verschijnt vanuit het niets een tweede Alar die door Lillith wordt voorgesteld als S’sandra. Ze ziet er jong en hip uit en kijkt om zich heen alsof ze de hele groep wel kan hebben en alsof het eiland van haar is. Thibaud vindt dat ze op Stella Sapphire lijkt. Al snel verveelt S’sandra zich, loopt weg en verdwijnt weer. Lillith spreekt met Budo af dat zij te hulp zal komen mocht er mis gaan. Bovendien geeft zij de helden een zestal glazen bolletjes mee met levende bliksems daarin gevangen.
De helden besluiten voor een directe aanval door Raphaël en Calliopeia terwijl Floor en Thibaud onopvallend aanvallen. Daarna zal Budo heel opvallend binnenkomen.
Raphaël gooit de glazen bolletjes midden tussen de grootste groep chaos demonen, er verschijnen zes bliksem gevormd als grote mensachtigen die gauw korte metten maken met de mindere demonen. Een nabije vuurdemon wil de ondoden wekken maar Raphaël schiet de hand er af waar de demon mee wilde toveren en Calliopeia schakelt de demoon daarna volledig uit. De andere vuurdemonen in de buurt staan even stil.
Op hetzelfde moment teleporteert Budo met veel magisch kabaal achter de tempel, schakelt Thibaud een vuurdemoon uit -die naast een half-open portaal staat- en raakt Floor met haar nieuwe boog een andere demoon die daardoor in mist opgaat.
De staal demoon geeft het groene monster de opdracht om te onderzoeken wat er achter de tempel gebeurt.
Raphaël ziet het beest rennen en stapt tussen dimensies door om het beest te onderscheppen. Het beest reageert nog voordat Raphaël aankomt, steekt midden in zijn sprint één klauw in de grond, maakt daardoor een pirouette en klieft met zijn andere klauw door de plek waar Raphaël zal verschijnen. Met bovennatuurlijke snelheid werpt de duellist zich uit de baan van de dodelijke mes-nagels en doorboort het linkeroog van het beest tot achter in diens schedel. Het beest schudt de pijn van zich af en valt nogmaals aan. Wederom ontwijkt Raphaël en wederom doorboort Raphaël het hoofd van het beest. Op dat moment stop het beest met vechten en zegt in hoge feeëntaal dat de dark elf eerlijk gewonnen heeft en dat hij hem niet meer zal aanvallen.
Budo stapt door de achterwand van de tempel (en omdat hij een favoriet van Estyre is kietelt dat alleen maar, bij ieder ander zou de ziel verscheurd worden en verdeeld over een stuk of tien hellen). In de magische duisternis aldaar legt de halfling contact met een “slapende” aartstovenaar die in stof uiteengevallen op een baar ligt. De tovenaar trekt zich samen en maakt de halfling attent op een staal demoon (de tweede) die ook in de tempel is. Budo schiet twee zwartmetalen kettingzwepen uit zijn handen, verstrengelt de demoon en trekt hard aan de kettingen. Helaas glijden zijn schoenen weg en hij schiet over de vloer tot aan de voeten van de demoon. Die vlucht (voor de aartstovenaar overigens) door een lange stap te zetten naar veertig meter verderop, waar zijn medecommandant staat.
Floor gooit haar boog op de rug, roept Theia Illiachtida -haar tweehandszwaard-, maakt een oorlogsdansbeweging om het zwaard snelheid te geven en stort zich op de nabije staal demoon. Tegelijkertijd schiet de demoon naalden naar haar (die verdwijnen in haar mantel) laat zijn lijf een zwaard vormen en doet een tegenaanval. De zwaarden treffen op hetzelfde moment. De demoon verliest zijn been en gaat in shock. Floor haar heup is volkomen verbrijzeld. Vergeven van de pijn ziet ze vlakbij het onbekende heilige gebouwtje en sleept ze zich er naar toe.
Thibaud trekt zijn feeënzwaard (dat hij van de feeënentiteit die alle katten vertegenwoordigt mag gebruiken) om de tweede staaldemoon te bevechten. Bij Raphaël kijkt de trolvormige übervechterfee kwaad op, springt over de duellist heen en begint een sprint naar de Shaolin. De duellist strekt zich volledig uit en doorboort met zijn rapier de voet van het beest terwijl hij op hetzelfde moment een kwade bezwering over de fee uitspreekt. De bezwering heeft geen enkel effect maar het beest verliest volledig zijn evenwicht, knalt tegen de vlakte en rolt door richting Thibaud. Floor trekt zich met moeite over de drempel van het mini heiligdom. Het beest klauwt naar Thibaud maar die beweegt vloeiend opzij en in het voorbijgaan doorboort de vechtkunstenaar de feeën oerkracht. Het beest valt neer.
Calliopeia roept haar vier top geesten op, geeft ze een stoot extra energie en geeft ze daarna de opdracht om het gevecht te beëindigen. Met groot enthousiasme storten ze zich op de resterende demonen en schakelen die uit.
Het kleine tempeltje explodeert in een bol van vloeibaar zonlicht.
De stralen verdwijnen na vijf hartslagen en in de krater die overblijft ligt een gloeiende griffioen te slapen.
Het groene beest wordt als eerste wakker. Hij gedraagt zich voorbeeldig maar geeft wel aan dat hij geen keus heeft. Hij heeft een taak gekregen en die moet hij uitvoeren. Als de helden dat graag anders zien dan moeten ze dat proberen te regelen met zijn opdrachtgever. Donna Ruella, de feeën peetmoeder (zoals Don Corleone peetvader is). Donna is de linkerhand van koningin Mab, die heerseres is over alle winterfeeën, een heerseres met een macht op het niveau van goden en minder sterfelijk.
Ondertussen praat Budo met de ijzeren golem die bestookt werd door chaosdemonen. Zij heet Iron Sister Tertia en ze was hier om de demonen af te leiden van de tijdszegel. Ze geeft Budo een Geest-Bol met herinneringen als dank maar vraagt hem wel om de echte zegel te repareren.
Zodra het rustig is komt Lillith Logan nog even netjes afscheid nemen en laat ze weten dat als er nog eens gedoe is rond de tijdstop dat ze graag wil helpen om die in stand te houden. Ze geeft de helden een adres waarop ze te bereiken is.
Floor strekt zich uit en voelt zich geweldig. Ze weet zeker dat ze op deze wereld geen problemen meer heeft om haar ware vorm aan te nemen, die van zonnegriffioen.
De laatste staaldemoon komt bij en wordt door de helden ondervraagd. Ze leren zo dat de godin Amartharë (dat is elfs voor Dag des Oordeels…) de tijd op Selac Nes wil starten om aan meer en machtigere gelovigen te kunnen komen.
Na de ondervraging loopt Budo naar de plek waar de echte tijdszegel is. Pas als hij zijn Estyre-zwaard pakt kan hij het zien. De zegel ligt er niet goed bij. Budo realiseert zich dat hij de zegel kan repareren met het godenzwaard. Hij bedenkt zich geen moment en steekt het zwaard resoluut in de zegel. Direct herstelt de zegel zich en enkele tellen later verdwijnt deze weer uit het zicht.
Tijd om de boot naar huis te nemen.
Hmmm… zou de vijand van een vijand een bondgenoot kunnen worden?
Waarom leent de linkerhand van de feeënkoningin één van haar zware jongens uit aan een demon die de tijd weer wil starten op Selac Nes?
Wat zit er eigenlijk in die geheugen-bol?
En hoe sterfelijk zijn goden nou echt?
Op de achterplecht staart Raphaël over de golven en zich nog af: feeën, die zijn toch klein en schattig?