Op de een na ondankbaarste speldag van het jaar, nam Patrick de handschoen op voor het maken van de foto’s. De 22e is namelijk Salute en dan zitten een aantal leden in Engeland. De meest ondankbare dag is de dag van Crisis in november. Dan zijn er zo weinig mensen dat we de zaal sluiten. Maar ja, dan valt het fotograferen ook weer mee.
Dat betekent dat ik dit stuk schrijf uit tweede hand. Met andere woorden de foto’s spreken voor zichzelf, en ik help ze een handje, want ik was er niet bij. Maar ja zoals iemand zei; “Never let the truth get in the way of a good story.” (Trouwens deze uitspraak is behoorlijk alternative fact: Mark Twain heeft het namelijk nooit gezegd.)
Kennelijk begon de dag met een productief samenzijn onder het toeziend oog van Onkel Fritz die vandaag de orde handhaafde. 
Maar de recalcitrante aanwezigen besluiten dat creativiteit belangrijker is dan Rust, Reinheid en Regelmaat. De eerste inzet was een stand up comedy voor twee artisten, waarbij aan de houding te zien het Wilde Westen een belangrijke rol speelde. Zoiets als een funny thing happened to me on my way to Blackwater Gulch.
De reacties zijn verdeeld: een deel van het publiek zit na te genieten, maar de artiesten beraden zich over een andere carriere. Zelfs met een schriftelijke cursus in de hand.
De start van een nieuwe slag van For Reign and Ruin werd een paar weken vertraagd door een uitgebreide discussie over legersamenstelling en gebruik. De Red Tape die ontstaat in grote organisaties.
Zoals Matthijs elders formuleerde: Hmmm… veldslag rond een bergpas ontaarde vooral in een discussie over de kwaliteit van een de legers en de manier waarop dat ingezet wordt. Het zelfverzonnen scenario is waarschijnlijk (wel) goed…Oh well, volgende keer beter!
Ook voor Frostgrave begint het winnen van de pot bij het uitbenen van de spreuken combo’s en het nog net uit de punten persen van een extra figuur. Voor kenners: de nulde helft.
En als je dan uiteindelijk je warband klaar hebt staan, en je tovenaar knarst van de magie…….
…..trekt de andere kant dat ene kaartje waar je niet op gerekend had.
De Drums along the Ohio klonken dreigend voor de pot Muskets and Tomahawks van Pat en Hans.
Voor Hans de eerste keer, maar volgens mij doet hij wel mee. En bovendien zijn indianen leuk om te schilderen.
En von Kneiphausen was er ook weer bij. Die is er altijd bij.
Gelukkig eindigde de dag zoals hij was begonnen. Het toezicht van Frits was verhoogd met Dick en de redelijkheid en kalmte vierde weer hoogtij. En passant werden ook Cure for cancer and World Peace geregeld. Daarom spelen we Historische Wargames. Dan hebben we nog een hobby na World Peace.
Patrick bedankt voor de foto’s!
Disclaimer: Bij het maken van dit stuk is geen gebruik gemaakt van voorkennis over het gebodene en zijn er geen kleine beestjes gemaltraiteerd.
Tot volgende week!
Comments are closed.